شعرپندیات

شعرپندیات

دلا این عالم فانی به یک ارزن نمی ارزد

به دنیا آمدن برزحمت رفتن نمی ارزد

اگر بر تخت شاهی تابه روز حشر بنشینی

به خشت زیر سر اندر لحد خفتن نمی ارزد

مسخر گر شود روزی زمینت مثل اسکندر

به تنهائی قبر و وقت جان کندن نمی ارزد

جوانان همه عالم اگر گردند قربانی

بخون غلطیدن قد علی اکبر نمی ارزد

سواران همه عالم اگر بی دست وپا گردند

به قطع بازوی عباس نام آور نمی ارزد

اگر دریای این عالم همه شهد وشکر گردد

به آن لعل لب خشک علی اصغر نمی ارزد

اگرخلق زمین و آسمان خون از مژه بارند

به آن زنجیر پای عابد مضطر نمی ارزد

اگرحوران جنت بی نقاب آینددردنیا

به شأن حضرت صدیقه اطهر نمی ارزد

اگر خورشید آید سربرهنه از افق بیرون

به عریانی جسم خسرو بی سر نمی ارزد

شعرپندیات

شعرپندیات

نیستم عارف فرزانه براتم بدهند

یا که در نیمه شبی شاخه نباتم بدهند

در مثل کرکس شوریده و بشکسته پرم

که ز پس مانده طاووس حیاتم بدهند

عمری از من سپری شد نشدم شاد ولی

لقب شادروان بعد وفاتم بدهند

گام در جاده عشاق گذارم همه عمر

در ره عشق چه زیباست ثباتم بدهند

خاک عالم به سرم باد اگر خلق خدا

با زر و زور فقط نیک صفاتم بدهند

اوج فقرم به همه ثروت عالم ندهم

تا که انگشتری از بهر زکاتم بدهند

حسنم سائل درگاه حسینم بود این

آرزویم که از این راه براتم بدهند

عشق اولاد علی طاعت حی ازلی

این دو را روز جزا راه نجاتم بدهند

حسنعلی بالایی