شعربرای فراق پدر

شعردرفراق پدر

بر دو ش  کشم بار فراق پدرم را

خم کرده دگر این  غم سنگین کمرم را

گاهی به لب این زمزمه دارم که بیامرز

یارب ز کرم روح بلند پدرم را

میگفت مرا غیر در خانه ارباب

جایی نفشانم ز رخ اشگ بصرم را

بال و پرم از عشق حسین است نسوزد

عالم اگر اتش بزند بال و پرم را

در روز جزا بهر شفاعت بدهیدم

یک رشته زلف شه والا گوهرم را

اندازه ریگی ز بیابان نشود گر

بر پاش بریزم همه ذوق وهنرم را

در روضه او جای سرشگم بگذارید

تقدیم کنم  قطره به قطره جگرم را

بر منبر نی رفت وَ فرمود که ای عشق

تفسیر کن این آیه قرآن سرم را

آگاه کن از ایت حق بر سر نیزه

هر کوردلی را که ندارد خبرم را

من سرور شمس وقمرم کوکب عشقم

جوینده معراج بیابد اثرم  را

شاعرحسنعلی_بالایی