شعردرعزای همسر

شعردرعزای همسر

خواهم که ز هجران تو ای یار بگریم

شب تا به سحر باشم و بیدار گریم

خواهم که به تاریکی شب یکه وتنها

دور از نظر مردم اغیار بگریم

خواهم همه شب همسرمن دربرقبرت

از درد تو چون شمع شب تار بگریم

خواهم همه شب چهره به خاک توبسایم

باشم ز غمت خسته وبیماربگریم

با اشک من ای خون دل زار درآمیز

تا پای اجل یکسره بگذار بگریم

چون بلبل افسرده به هرشاخه نشینم

از جور خزان برگل و گلزاربگریم

درکنج قفس دیده به راه تو بدوزم

بنشینم وچون مرغ گرفتاربگریم

هرجاکه ببینم شده پرپرگل زیبا

برتازه جوان بودن دلدار بگریم

تاچندکنم بعد تو من ناله پنهان

آهسته چه سان دربرانظاربگریم

ازدوست بوددشمن دیرینه من بیش

آیابه که گویم غم دل زار بگریم

بعدازتودراین خانه به طفلان حزینت

شد دختر افسرده پرستار بگریم

افتد نظرم تا که به نیلوفر گلشن

برصورت غمگین تو بسیار بگریم

---