شعربی وفایی دنیا

 شعربی وفایی دنیا

مردن حقیقتی است،مسجل،شعارنیست

ازچنگ مرگ راه گریز و فرار نیست

بلبل به گوش گل سحراین نغمه می سرود

یک دم غنیمت است،همیشه بهارنیست

دل خوش مکن به کهنه سرایی که حاصلش

جز درد و رنج و محنت اندوه‌بار نیست

دنیا بود چو مزرعه، ما جمله برزگر

کشت آن کند که بذر دلش تخم خار نیست

بهرام گور گورخران را شکار کرد

اکنون به گور خفته و فکر شکار نیست

یک دم ز اسب سرکش غفلت پیاده شو

زیرا جهان به اسب مرادت سوار نیست

مانند خضر گر که خوری آب زندگی

دل خوش مکن! تا به ابد خوش‌گوار نیست

گیرم تمام ملک جهان را تو صاحبی

بهر بقای تو سند اعتبار نیست

کلک قضا نوشته به پیشانی بشر

جز ذات حق کسی به جهان ماندگار نیست

«ژولیده‌ام» که صبح و مسا گویم این سخن 

مردن حقیقی است، مسجل، شعار نیست