شعرپندیات

شعرپندیات

جوانی چونکه از کف رفت دوباره بر نمیگردد

یقین دارم درخت خشک دوباره تر نمیگردد

بدان قدر جوانی را که تا قدرت به تن داری

که جسمت ناتوان گردد ترا باور نمیگردد

زبعد هر بهاری لاجرم فصل خزان آید

گل این باغ هم ایمن ز باد شر نمیگردد

بجز مهر و محبت ها کلید فتح دلها نیست

که فتح کشور دل با دو صد لشکر نمیگردد

مگو راز دل خویش را به هر نامحرمی ای دوست

که هر ناکس در این عالم  ترا یاور نمیگردد

هزاران قصه مرگ عزیزان را به چشم دیدی

از این خیل سفر کرده یکی هم بر نمیگردد

بگو تا کی به دنبال زر و زیور به دنیایی

که یار هیچ کسی فردا مقام و زر نمیگردد

خدا داند که حق گویی بود از بهترین خصلت

نمیدانم چرا دیگر کسی بوذر نمیگردد

سزای هر بد و خوبی به قدر زره ائی پیداست

 جزای  خوبی ها جز جنت و کوثر نمیگردد

خدا فرموده در قرآن به کل من علیها فان

کسی ایمن ز دست مرگ و این ساغر نمیگردد

هزاران تن اگر هر روز محبت ها کنند بر تو 

یکی زان آدم مشفق چنان مادر نمیگردد

پیمبر غیر زهرا هم شنیدم دخترانی داشت

ولی در علم و حلم  صدیقهٔ اطهر نمیگردد

(صفا )  گوید که دنیایم چنان زندان تاریک است

که یک لحظه زعمرم بی غم مادر نمیگردد

شاعر قاسم جناتیان قادیکلایی