شعرپندیات

شعرپندیات 

بهار عمر می گردد خزان اهسته اهسته

به مقصد می رسد این کاروان اهسته اهسته

از این بالا نشینی مناز ای سرو که چرخ دون

کشد از زیر پایت نردبان اهسته اهسته

به زیبایی مناز ای گل که در این گل ستان

بسی پرورد و چید این باغبان اهسته اهسته

فریب خوان الوان جهان هرگز مخور جانا

که مهمان کش بُود این میزبان اهسته اهسته

کتاب زندگی افسانه ای بود اما

به پایان میرسد هر داستان اهسته اهسته

توانایی وبرنایی نمانددوستان هرگز

شودپیرعاقبت هرنوجوان آهسته آهسته

زدست آه مظلومان بترس ای صاحب قدرت

رسداین ناله هابرآسمان آهسته آهسته

من ژولیده میگویم به نص آیه قرآن

بهارعمرمیگردد خزان آهسته آهسته