شعرپندیات

شعرپندیات

نیستم عارف فرزانه براتم بدهند

یا که در نیمه شبی شاخه نباتم بدهند

در مثل کرکس شوریده و بشکسته پرم

که ز پس مانده طاووس حیاتم بدهند

عمری از من سپری شد نشدم شاد ولی

لقب شادروان بعد وفاتم بدهند

گام در جاده عشاق گذارم همه عمر

در ره عشق چه زیباست ثباتم بدهند

خاک عالم به سرم باد اگر خلق خدا

با زر و زور فقط نیک صفاتم بدهند

اوج فقرم به همه ثروت عالم ندهم

تا که انگشتری از بهر زکاتم بدهند

حسنم سائل درگاه حسینم بود این

آرزویم که از این راه براتم بدهند

عشق اولاد علی طاعت حی ازلی

این دو را روز جزا راه نجاتم بدهند

حسنعلی بالایی